چگونگی توصیف شخصیت و خطاهایی که در شخصیت پردازی داریم!
چگونگی توصیف شخصیت به ما کمک میکنه تا شخصیت پردازی درستی از افراد رو داشته باشیم. تو این یادداشت میخوام درباره این موضوع صحبت کنم. پس همراه من باش.
- خورشید سعی میکنه از پشت ابرها بیرون بزنه
- ویروس دوست نداره مردم در خونه بمونن و از بقیه فاصله بگیرن
- کامپیوتر انتظار نداشت اون جمله رو تایپ کنی
البته که خورشید، ویروس و کامپیوتر، انسان نیستن. اطلاعات جدید نشون میده که ما واقعاً صاحب Lizard Brain هم نیستیم.[ نام قدیمی سیستم لیمبیک مغز که تصور میشد مسئول عواطف، اعتیاد، خلق و خو، ترس، جنگ و… هست]
این نوع شخصیت پردازی ها خطا محسوب نمیشن. اگه بتونیم تصور کنیم چیزهاییکه انسان نیستن، انگیزه ها و ترجیحاتی مثل ما دارن، آسانتر پیش بینی میکنیم که چه میخوان بکنن.
دو تا موضوع پیش میاد :
- اینکه ثابت شده انگیزه های انسانی، پیش بینی‌کننده های خوبی نیستن، مثلا تصور انسان ها از اینکه رویدادها، توسط تعدادی چند از انواع بی ربط و خاص از خرافات و داستان ها اتفاق میوفته
- وقتی ما کارهای دیگران رو شخصی میکنیم مشکل سازه و تصور میکنیم آنها فقط یه انسان نیستن، بلکه آنها خود ما هستن. عبارت «اگه جای شما بودم…»، همیشه پیش بینی کننده‌ی خوبی نیست چون شما جای من نیستین و برعکس
هرکسی گذشته‌ی خودش رو داره، سوگیری ها و کارهای غیرمنطقی خودش رو داره. اگه شخصیت پردازی به ما کمک کنه که پیش بینی های هوشمندانه ای درباره‌ی دیگران انجام بدیم یه میانبر مفید زدیم. ولی اگه فرض میکنیم تنها افرادی هستیم که حق با ماست، در اینصورت شخصیت پردازی برای دیگران یه تله برای خودمونه!
چگونگی توصیف شخصیت
هیچ کس حق نداره به عقاید، نگرش ها، سمت و سوگیری ها، سلیقه و انتخاب های یک نفر توهین بکنه یا حتی نظر خودشو تحمیل بکنه. زمانیکه عقاید و سمت و سوگیری ها به جامعه آسیب بخواد بزنه باید جلوش گرفته بشه. یه نفر دوست داره تو فقر مطلق باشه، ولی یه نفر دوست داره در ثروت و فراوانی زیاد باشه… به ما هیچ ربطی نداره و باید زندگی خودمونو بکنیم.
دنبال تایید دیگران نباشین و کار خودتونو انجام بدین
چقدر به جمله ی بالا معتقدی؟ چقدر برای خودت ارزش قائلی؟ تا حالا شده که کاری کنی و مورد انتقاد قرار بگیری؟ برام کامنت کن.