فرصت های طلایی زندگی وقتی چیزی جواب نمیده!

فرصت های طلایی زندگی همیشه دور و بر ما هست اما باید چشم بینا داشته باشیم تا بتونیم آنها رو ببینیم و ازشون در جای مناسب استفاده کنیم. تو این آموزش توسعه فردی کوتاه از رشد کسب و کار میخوام درباره این موضوع بیشتر باهاتون صحبت کنم.

سکه‌ی امکان (possiblity) برای هیچ کس روی دیگه ای نداره! ما برای ارائه‌ی بهترین تلاش هامون، نیاز به امکان و فرصت هستیم؛ برای رسیدن به این باور که ممکن هست این کار جواب بده؛ برای درک این قضیه که اگه ما بهترین تلاش‌ مون رو انجام بدیم و تمام وجودمون رو برای پروژه بذاریم، شانسِ رسیدن به موفقیت رو خواهیم داشت؛ البته که انسان به امید زنده هست.

شاید چیزی بفروشیم، جایی استخدام بشیم، چیز فوق‌ العاده‌ای خلق کنیم، ذهنیت کسی رو تغییر بدیم، یه راه درمان یا حل مسئله اختراع کنیم، برای دیگران، فرصت برابر ایجاد کنیم و شگفتیِ معجزه‌ آسایی بیافرینیم و…

شایدم نشه فرصت های طلایی زندگی رو خلق کرد، اون وقت چیکار باید کرد؟

اولین فرصت برای یادگیری از آنچه رخ داده، مهیاست. تا یاد بگیریم که فرصت وجود داشت ولی ما اشتباهی حدس زده بودیم، یا سرنخ‌ های فرصت رو نمیدیدیم یا نیاز به مهارت جدیدی داشتیم. شاید باید راهی برای بهر ه‌برداری از شک و تردید بیابیم یا به سادگی، نیازمند تمرین و تجربه‌ی بیشتر هستیم.

ولی ضمن عذرخواهی از Gödel، شاید اصلاً راه حلی هم وجود نداشته باشه! شاید چیزی که ما فکر میکردیم یه مسئله باشه یا اصن مسئله‌ ای برای حل‌ کردن نبوده (چون مسائل چیزهایی هستن که راه‌ حل‌ هایی دارن) شاید فقط یه وضعیت‌ (situation) یا حتی یه بن‌ بست بوده همین!

شاید با توجه به اینکه شما چه کسی هستین، چه چیزی میدونین و با چه چیزی سر و کار دارین، در واقع امکان موفقیت وجود نداشته، حتی اگه در ابتدا چنین به نظر میرسه. شاید هم پای شانس در میون باشه! این بار شانس با شما یار نبوده. (شاید ۲۰ درصد از متقاضیان واجد‌ شرایط، وارد دانشگاه‌ های مشهور میشن، یعنی بقیه‌ی کسانیکه حتی بهترین تلاش‌ شون رو بکنن، شانس‌ شون برای پذیرش، ۱ از ۵ هست)

اگه هیچ راه‌ حل قابل‌ قبولی وجود نداره یا بد شانسی، بیش از حدِ انتظار ماست، دیگه جایی برای خجالت‌ کشیدن یا سرزنش یا متهم‌ کردن بقیه نمیمونه. آنچه از دست ما برمیاد، حرکتِ افتخار آمیز به سمت موقعیت و کار بعدی برای یافتن فرصتی جهت مشارکت یا رشد هست. ما نمیتونیم با موندن در چرخه‌ی سرزنش(خود یا دیگران)، وقت مون رو هدر بدیم!