جایی برای نوشتن و منتشر کردن یکی از دلایل موفقیت خوانندگان ترانه سرای پُرکار و موفق بوده. اینکه به محض نوشتن یه ترانه میتونن اونو ضبط کرده و منتشر کنن.
و مزیت بزرگ داشتن یه بلاگ یا سایت شخصی، اینه که نرم افزار بلاگ هیچ محدودیتی نداره و همیشه بازه. اون منتظر شماست تاچیزی در اون بنویسید و منتشر کنید. در واقع بلاگ شما جایی برای نوشتن هست.
نوشته ی شما نباید حتما به اندازه یه کتاب باشه! به همین سادگی، شما شانس ایجاد تغییر رو پیدا کرید.
این چیزیه که من میبینم و این راهیست که شما میتونین قسمتی از اون باشین …
وقتی ما مقدمات (پیداکردن قلم و کاغذ، دفترچه یادداشت و نرم‌افزار) و یافتن راهی برای انتشار رو حذف میکنیم، بنظر میرسه که در بیشتر اوقات مشغول نوشتن میشیم و بیشتر نوشتن به بهتر نوشتن منجر میشه تا جایی برای نوشتن پیدا کنیم.
لازم نیست که نوشته ای بی‌نقص باشه، میتونه کار بعدی تون باشه، به‌همین سادگی! به الگوها اهمیت بدید و دنبال‌کردنِ سرنخ ها خیلی جواب میده. همه‌ی این‌ها بخشی از تمرین شما هستند.
جایی برای نوشتن و تفکر تولید محتوایی
وقتی که بلاگ میزنی، باید به فکر تولیدمحتوا هم بکنی. درسته که شبکه های اجتماعی جای خوبی برای انتشار هستند و مخاطب زیادی هم داخلشون وجود داره اما یادت باشه که بلاگ نویسی یه فرصت خوبه برای خالی کردن و نوشتن دیجیتالی!
اگه از من بپرسی که نوشتن توی اینستاگرام یا شبکه های اجتماعی رو دوست داری یا نوشتن داخل سایت شخصی، به جرات میتونم بگم که سایت شخصی و بلاگ نویسی رو ترجیح میدم به خاطر :
- آرشیو شدن همه مطالب
- دسترسی راحت و دسته بندی شده
- همیشه در دسترس هست!
خیلی از مدیران سازمان ها، کسب و کارها و تیم های استارتاپی وقت نمیکنن که سایت شخصی داشته باشن یا حتی حوصله نوشتن ندارن چون فک میکنن نوشتن ممکنه براشون خیلی وقت گیز باشه یا کسر شان بیاره! (برای متفاوت بودن باید متفاوت باشی پس اینجور ادا ها رو بزار کنار)
یادداشت های دیگه منو بخون. نظر شما چیه؟ برام کامنت کن.
4 پاسخ
کاملا با شما موافقم، اما تمایل ما به نشر خوب باعث میشه سرعت خوبی نداشته باشیم.
من با همین نگاه شروع کردم بلاگم رو اما با توجه به درگیری های کاری واقعا سخت هست بروزرسانی و نوشتن مطلبی که حداقل یه سر و ته داشته باشه
شهاب عزیز سلام
بلاگت رو دیدم و خیلی خوشحالم که شروع کردی به نوشتن ؛ امیدوارم هرروز بنویسی و هرروز رشد کنی
ببین مشکلی که اکثر ماها داریم اینه میخوایم کمال گرایی کنیم؛ از خرید لباس گرفته تا حتی خوندن یه کتاب، میخوایم همه چیز بی عیب و نقص شروع بشه و بی عیب و نقص به پایان برسه. توی نوشتن هم همین اتفاق میوفته، حس میکنیم وقتی میخوایم چیزی رو متشر کنیم باید حتما خیلی خوب بنویسیم تا دیده بشه برای همین وقت میزاریم و تو حلقه ی هدر رفتن زمان گیر میکنیم … وقتی هم که میبینیم خیلی وقت میگیره خلاصه قید کارو میزنیم… عالی دشمن خوبه و همین باعث میشه که شروع نکنیم
پیشنهاد من اینه که شما وقت های بیکاری که داری مثلا وقت های استراحتت یا حتی وقت هاییکه حس میکنی دیگه کاری نداری شروع کن به نوشتن اون چیزاییکه تو ذهنت میاد ، یا حتی داخل بلاگت اونا رو پیش نویس کن و کم کم کاملش کن.
میدونی اگه توی هر محتوات ۱ درصد بهتر از محتوای قبلیت بشی ، محتوای ۱۰۰ امی که منتشر میکنی ۱۰۰ درصد خوبه؟! حالا فکرشو بکن توی هر محتوا ۲ درصد خوب بشی … فکر کن ۵ درصد و….
یادداشت بسیار جالب و پر مغزی بود
ممنونم از شما استاد عزیز و سخنان حکیمانه ای که دارید
خواهش میکنم
ممنونم از شما که دنبال میکنید