ترس از سخنرانی چیست؟ فرمول های سخنرانی در جمع دوستان و افراد آشنا

40 پاسخ

1. پس بگو چرا بیشترین سالن های گفتگو تاریکه من فکر می کردم می خوان نورو متمرگز کنن روی سخنران پس دلیلش این بود
   خدایی سخته جلوی ۲۰۰ ۳۰۰ نفر حرف زدن اونم اینکه ریلکس باشی

   پاسخ

   1. بله درسته

      پاسخ

2. امروز اولین روزی بود که مدرسه نبودم، ولی بی نهایت خوشحالم که دیگه مجبور نیستم توی سرما و یا زیر آفتاب توی صف نیستم و سخنرانی های کلیشه ای و حال بهم زن یکعده خودپسند و بی سواد رو نمیشنوم،همه چیز مدرسه ها خوب بود ولی آخه ظلمه آدم دو ساعت توی صف سخنرانی ها و خاطرات معلم پرورشی و معاون های اضافی (اسپم) رو بشنوه.

   پاسخ

   1. جالب بود

      پاسخ

3. من حدود ۲ سال تقریبا میشه گفت بیزینس من بودم برای شرکت های مثل سن ایچ / ایران خودرو / مدرسان شریف / گاج و غیر محصولمو توضیح و شرح دادم و یه جورای یه مینی سخنرانی هم داشتم
   تجربه ی ۲ سال من اینه !!!
   اولا موقعه ی سخنرانی به چیزی غیر از موضوع فکر نکنید / دوما گوشیتونو سایلنت کنید یعنی یک زنگ بی موقعه از دوستان و یا فامیل کل تمرکز رو به هم میزنه !!!

   زوره الکی نزنید که با کلاس و کتابی حرف بزنید که خیلی زود سوتی میدید
   بیشتر به قیافه ها نگاه کنید و لبخند بزنید تا هم زود تو دله شنوده هاتون جا بیشید هم فضای خشک و سنگین و مدیرانه ی جلسه به یک فضای دوستانه و سبک و نرم تبدیل بشه 🙂
   اول کاری یک جوک مودبانه ولی بامزه ۱۰۰ درصده کارو عوض میکنه !!!

   گاهی اوقات شمارو دست میندازنو یا پیش خودشون فکر میکنن بامزه ان تیکه میندازن که اصلا نباید بی توجه بود و حتما در کمال صمیمیت و شوخی جوابی محکم بدید وگرنه تا اخر جلسه هم فکرتون مشغول میمونه هم اون شخص به شما و محصول شما ایمان نمیاره !

   پاسخ

   1. تجربه تون جالبه

      پاسخ

4. تو ۷۰ درصد سخنرانی ها فقط خزعبل شنیدم همه حرف ها اسکی از رو هم دیگه بوده به غیر از ۳۰ درصد که اونم دکترا بودن آدم های فهمیده.

   پاسخ

   1. بسیار عالی

      پاسخ

5. یک روشی که من معمولن استفاده میکنم شوخی توی ارائه هامه. باعث میشه بیشتر احساس نزدیکی‌کنم با مخاطب و استرسم کمتر میشه.‌مورد بعدی هم اینه که سعی میکنم نگاهم رو‌ گاهن متوجه یک نفر کنم و سعی کنم اونو تحت تاثیر قرار بدم.
   این قضیه نور کاملن برعکسه برام.
   البته همیشه قبل ارائه های استرس دار چشمامو به دور دست میدوزم و گاهی می بندم و آیه الکرسی زمزمه میکنم.
   تو اجراهام جلو تعداد بالا آدم مشکلی نداشتم از این جهت(به جز اوایل دوران دانشجویی)

   پاسخ

   1. نکات جالب رو بیان کردین

      پاسخ

6. من تاحالا نه کنفرانس دادم نه سمینار ،دفعه اولمه بخاطر دفاع پایان نامه،کلا آدم دسترسی ام هستم،برام دعاکنید لطفا
   بنظرم توکل بر خدا و درنظرداشتن جمله ی “این نیز میگذرد” باید تأثیر مثبت خوبی داشته باشن

   پاسخ

   1. درست میفرمایین

      پاسخ

7. کنفرانس دادن سر کلاس ها بحثیه که افراد زیادى با اون مشکل دارند.
   به نظر من اگه فرد تسلطش بر مطلبى که میخواد ارایه بده کامل باشه و حتى فرا تر از اون، کنفرانسش به احتمال زیاد موفق هست. و تمرین در مقابل مخاطب واقعى باعث روان شدن گفتار فرد میشه. تسلط کافى + تمرین کافى = ارایه موفق
   چقد خلوته!!! 😐

   پاسخ

   1. خیلی عالی گفتین

      پاسخ

8. خیلی‌ مطلب خوبی‌ بود،یکی‌ از مشکلات و ترس‌های من همینه و خیلی‌ روش دارم کار می‌کنم،اکثر مواردی رو که اشاره شد رو انجام دادم و آخرین بار نتیجه‌ خوبی‌ هم گرفتم یکی‌ دیگه از کار هایی که من می‌کنم و اشاره هم شد دیدن کنفرانس‌های دیگران هستش سایت TED نمونهٔ خوبیه،البته فرقی‌ بین اون کنفراس ها و ارائه هایی که ما باید بدیم تو محیط‌های دیگه وجود داره

   در کل مطلب مفیدی بود

   پاسخ

   1. سپاس از همراهی و لطف شما به مطلبم

      پاسخ

9. من که تو دوران مدرسه خیلی استرس داشتم

   اصلا نمیتونستم تو روی افراد نگاه کنم و مطلبی که تو ذهنم بود رو به جمع القا کنم و همیشه سرم پایین بود

   ولی با این مطلب خوب و مفید یه چیزایی یاد گرفتم

   پاسخ

   1. خیلی ممنونم از همراهی شما

      پاسخ

10. ذهن انسان همزمان قادر به انجام دو تا کار نیست یعنی نمیتونی هم صحبت کنی هم شکل و اندازه حاضرین رو بررسی کنی و به این فکر کنی که دیگران راجبت چی فکر میکنند که باعث میشه حرفات یادت بره و باید خیلی طبیعی و دوستانه رفتار کنی مثل عادل فردوسی پور!!!!!!!!

    پاسخ

    1. بله درسته

       پاسخ

11. من خودم موقع ارائه اوایل صدام میلرزه اما بعد ۲-۳ دیقه درست میشه. اما یه جورایی به نظر میرسه این لرزش رو فقط خودم متوجه میشم چون بعدش همه می گفتن خیلی خوب بوده و اصلا متوجه این لرزش صدام نشدن

    پاسخ

    1. تجربه خوبی رو به اشتراک گذاشتین

       پاسخ

12. من توی کل سخنرانی هایی که توی شرکت داشتم و جلسه ها شرکت می کردم ، از روش درختی استفاده می کردم .
    یعنی اول موضوع
    بعد یه مثال خارجی
    و بعد از گفتن ، رابطه ی موضوع با مثال خارجی ، به مثال داخلی می پرداختم تا موضوع رو به صورت کامل فرو کنم توی ذهن مخاطب
    بعد از اون یه لبخند کافیه. همین لبخند خودش باعث کنکاو ذهن مخاطب میشه و می بینی که به راحتی داره باهات همکاری میکنه. اگر اختلاف نظر داشته باشه به خاطر زوایای مختلفی هستش که من یادی ازشون نکردم. این اختلاف به معنای اشتباه من نیست.
    اگر من وقت بیشتری بگیرم و زوایای مختلف رو رتبه بندی کنم و شروع کنم به بحث ، هر مخاطب شروع به تفکر و همکاری درباره یه زاویه میکنه و جلسه پیش میره.
    اما سخنرانی تعامل خاصی نداره و تنها تفاوتش اینه که بعد از سکوت موقت بین گفته ها ، باید خودم به جای بقیه فکر کرده باشم و جواب بدم

    پاسخ

    1. سپاس از شما

       پاسخ

13. به همه دوستان خسته نباشید می گم نکات بسیار جالبی رو مطرح کردن و خیلی استفاده کردیم.من تازه شروع کردم به اینکه بتونم در جمع صحبت کنم و فکر کنم هنوز خیلی راه دارم و باید ممارست زیادی داشته باشم و امیدوارم که دوستان با کامنتهای بیشتر ء بیشتر مرا در این مسیر راهنمایی کنن خداوند اجرتان دهد.

    پاسخ

    1. ممنونم از شما دوست عزیز

       پاسخ

14. من اول کنفرانسام استرس دارم که با گذشت سه چهار دقیقه به اوووووجش میرسه ینی دستام و مخصوصا صدام میلرزه قلبم تند تند میزنه سرم داغ میکنه?
    اما تقریبا بعد از شیش هفت دقیقه بدنم اروم میشه
    من از وسطای کنفرانسم اروم میشم
    این منو زجر میده چون اون تیکه اول کنفرانسم به نظر خودم کیفیت خوبی نداره و برعکس تیکه اخر عالیه
    دوس دارم اون حالت لرزش و استرس رو تجربه نکنم و از اول اروم باشم
    قبلنا تا متوجه میشدم که صدام داره میلرزه سریع بلند میشدم و یه مقدار قدم میزدم و نکاتی رو پاتخته مینوشتم و همزمان توضیحشون میدادم این خیلی کمکم میکرد و لرزشم تنها یه دقیقه طول میکشید و سریع تموم میشد
    اما توی کنفرانس اخیری که ارائه دادم نوشتن موثر نبود و دستام همزمان با نوشتن میلرزیدن و ترجیح دادم بشینم و ننویسم?
    تو رو خدا اگه کسی میتونه کمکم کنه
    الانم یه کنفرانس مهم دارم
    از الان استرسشو دارم??

    پاسخ

    1. جالب بود

       پاسخ

15. این راههایی که دوستان گفتند خوبه ولی منم استرس دارم و نه با تاریکی اتاق کنفرانس و نه با شوخی و این چیزا استرسم کم نمیشه. فقط یه راه برام میمونه اونم اینه که قرص بخورم و ضربان قلبمو کاهش بدم. چاره ندارم :)))))

    پاسخ

    1. عجب !

       پاسخ

16. خیلی عالی بود

    پاسخ

    1. ممنون ازهمراهیتون

       پاسخ

17. آقا من یه مقاله خوندم در این رابطه گفتم با شما هم به اشتراک بذارم :

    ” راهکارهای یک روانشناس برای کاهش اضطراب در حین سخنرانی و ارائه ”
    چندین سال پیش من به یک سخنرانی عمومی دعوت شدم و متاسفانه در یک اقدام اشتباه این دعوت را پذیرفتم. به عنوان یک دانش آموز به شدت در مورد این اتفاق وحشت زده بودم و تقریباً هر شب کابوس این را می دیدم که صحبت هایم را در حین مراسم فراموش کرده ام.
    سه روز قبل از سخنرانیم هر چقدر تلاش می نمودم و هر چقدر تمرین می کردم فایده ای نداشت و وقتی می خواستم شروع به صحبت کردن نمایم نفسم می گرفت، اما عاقبت روز مقرر فرا رسید و هیچ اتفاق بدی نیافتاد تا اینکه نظرات برخی از حاضرین در جلسه به من انتقال یافت اکثر افراد به من گفته بودند:
    انقدر نگرانی نیاز نیست، به نظر می رسید تو هر جمله را به خاطر استرس زیادی که داشتی با دقت به حافظه سپرده بودی و همین موضوع سبب میشد در حین صحبت هایت بسیار مصنوعی و حتی شبیه یک عروسک خیمه شب بازی به نظر بیایی.رفتارت بسیار ماشینی بود و شبیه یک گوینده اخبار شده بودی که خبرها را از روی نمایشگر مقابلش می خواند.
    جالب است بدانید در طول یک سال و نیم گذشته من در حدود ۱۰۰ سخنرانی و ارائه داشته ام و اوضاع برای من به شکل قابل توجهی تغییر کرده است. هنوز هم پیش از برخی از این سحنرانی های عمومی قدری دچار اضطراب می شوم ولی واقعیت این است که آنها بدل به یکی از کارهای روزمره ی مورد علاقه ام گشته اند. از همین رو و در ادامه قصد دارم پنج راه حلی که سبب کاهش نگرانی من از عمل سخنرانی و ارائه شده اند را با شما در میان بگذارم.

    ۱- سعی نکنید خود را آرام نمایید
    در یک پژوهش تحقیقاتی پرفسور دانشگاه هاروارد الیسون وود بروکس از افراد مختلف درخواست نمود تا در مورد اینکه چه عواملی آنها را بدل به یک همکار خوب می نماید در جمع های عمومی مرتبط به محل کارشان سخنرانی نمایند. از حاضران در این تحقیق در حین سخنرانی فیلمبرداری ویدئویی می شد و سپس این ویدئوها توسط یک کمیته ی معین مورد بررسی قرار می گرفتند.
    بیش از ۹۰ درصد از سخنرانان بر این باور بودند بهترین استراتژی پیش از سخنرانی تلاش بری حفظ خونسردی است، ولی این تلاش آنها ثمره ای نداشت. از دید کسانی که سخنرانی ها را مورد ارزیابی قرار می دادند تقریباً همه ی افرادی که تلاش نموده بودند تا آرامش خود را حفظ کنند ارائه یی فاقد اعتماد به نفس داشتند که متقاعد کننده برای حضار نبود.

    به جای تلاش برای آرام کردن خود بهتر است این باور را به وجود بیاورید که در مورد اتفاق پیش رو هیجان زده و خوشحال هستید. شاید بپرسید چطور چنین استراتژی می تواند موثر باشد؟ از نظر فیزیولوژیکی ما دارای دو سیستم متفاوت هستیم، یک سیستم پیشران و یک سیستم متوقف کننده.

    سوزان کین یکی از افرادی که توانسته است به فوبیای خود در رابطه با ترس از سخنرانی های عمومی غلبه نماید و یک سخنرانی بسیار موفق در رابطه با کتابش که راجع به توانایی های افراد درون گرا است در TED Talk داشته، در همین رابطه می گوید سیستم پیشران بدن انسان وی را هیجان زده و مشتاق به انجام امور می کند در حالیکه سیستم متوقف کننده وی را محتاط و منزوی می نماید.

    کین معتقد است با تلاش برای آرام کردن خود سعی خواهید کرد تا سیستم متوقف کننده ی خود را از کار بیانندازید و سیستم پیشران خود را فعال کنید. اضطراب یک احساس بسیار ناخوشایند محسوب می گردد و از بین بردن آن به شکلی بسیار سریع و از طریق تلقین تقریباً غیر ممکن است، ولی می توان این احساس را بدل به یک حس دیگر مانند هیجان کرد و در اصل جنس آن را تغییر داد.

    او می گوید وقتی در مورد یک سخنرانی دچار اضطراب می شوم سعی نمی کنم با این احساس مقابله نمایم بلکه تلاشم را بر این می گذارم تا بر روی دلایلی تمرکز کنم که سبب می شوند اضطراب بدل به هیجان گردد. مثلا به خودم یادآور می شوم من قرار است پیغامی را به دیگران انتقال دهم که دارای اهمیت بسیار زیادی برای شخص خودم بوده و این حس اضطراب من را بدل به هیجانی بالقوه می نماید.
    من از به چالش کشیدن مخاطبانم، تغییر پدید آوردن در بینش آنها و البته سرگرم کردنشان لذت می برم و با یادآوری این موارد به خودم معمولاً بسیار سریع سر شوق می آیم. با افزایش این تفکرات مثبت در من خود به خود اضطراب از بین می رود.

    ۲- در مقابل مخاطبان واقعی به تمرین بپردازید
    در ابتدا من به تنهایی به تمرین سخنرانی هایم می پرداختم، تا اینکه تحقیقی از یکی از اساتید سابق استنفورد با نام Robert Zajonc را مشاهده نمودم که در آن وی نتیجه گیری کرده بود حضور سایر افراد سبب افزایش تمرکز و هوشیاری ما می شود. اگر به تنهایی به تمرین بپردازید نمی توانید این موارد را در خود تقویت نمایید.به جرات می توانم بگویم پس از چند بار تمرین در برابر یک جمع کوچک نتیجه ی سخنرانی من به مراتب بهتر شد.
    وقتی در مقابل جمعی بزرگ سخنرانی می کنید چهره ها در مقابل چشمان شما محو می شوند و ارتباط چشمی نیز تا حدی از بین می رود ولی در حین صحبت کردن در برابر جمعی کوچک به وضوح می توانید واکنش های چهره ی آنها را در مقابل گفته های خود مشاهده نمایید.
    این امر سبب می شود شما حداکثر استرس ممکن را پیش از تجربه ی اصلی خود حس کرده و برای مراسم نهایی به بهترین شکل ممکن آماده شوید. سوزان کین می گوید من پیش از سخنرانی اصلیم در TED در مقابل جمعی ۲۰ نفره به تمرین می پرداختم و این یکی از عوامل بزرگ موفقیتم در رویداد TED محسوب می شود.

    ۳- چراغ ها را خاموش کنید
    به منظور کاهش اضظراب در طول یک سخنرانی ترجیح می دهم تا حد ممکن نور سالنی که در آن به سخنرانی می پردازم کم باشد یا حتی سالن تاریک شود. با محو شدن چهره ها تمرکز من نیز بالا رفته و میزان نگرانیم کم می شود و البته اخیراً به این نتیجه رسیدم در یک سالن تاریک مخاطبین به شوخی هایی که با آنها در طول صحبت هایم می کنم
    واکنش بهتری نشان داده و بیشتر می خندند.

    پاسخ

    1. خیلی خیلی ممنونم
       تکمیل کننده بحث بود
       بااحترام فراوان منتشر شد

       پاسخ

18. لایک داشت

    پاسخ

    1. سپاس از همراهی شما

       پاسخ

19. مثل همیشه عالی و گویا

    پاسخ

    1. ممنونم

       پاسخ

20. خوب بود مثل همیشه

    پاسخ

    1. سپاس

       پاسخ