تعریف فضای مجازی

فضای مجازی به عنوان یک مفهوم فردی و بین‌المللی، از یک فناوری دیجیتال گسترده و همگن تشکیل شده است. این اصطلاح در ابتدا از داستان‌های علمی و هنری به فرهنگ عامه وارد شد، اما اکنون توسط استراتژیست‌های فناوری، متخصصان امنیتی، رهبران دولت، ارتش، صنعت و کارآفرینان برای توصیف حوزه محیط جهانی فناوری استفاده میشه. برخی افراد فضای مجازی را به عنوان یک محیط مفهومی تعریف میکنن که در آن ارتباطات از طریق شبکه‌های رایانه‌ای برقرار میشه.

اصطلاح “فضای مجازی” در دهه ۱۹۹۰ میلادی رواج پیدا کرد، زمانی که استفاده از اینترنت، شبکه‌ها و ارتباطات دیجیتال در حال رشد بود و این اصطلاح توانست ایده‌ها و پدیده‌های جدیدی را که در حال ظهور بودند، بیان کنه. والدین فضای مجاز یا سایبرنتیک است که از یونان باستان که به معنی “فرمانده”، “راننده”، “پیلوت” یا “سرنشین” است، گرفته شده‌است و نوربرت وینر آن را برای کارهای پیشگام در ارتباطات الکترونیکی معرفی کرده است. واژهٔ فضای مجازی برای نخستین بار در سال ۱۹۶۸ در اثر هنری با همین نام، توسط هنرمند دانمارکی سوزان اوسینگ مطرح شد.

فضای مجازی به معنای واقعی

فضای مجازی به عنوان یک تجربه اجتماعی، به افراد این امکان را میده که با استفاده از شبکهٔ جهانی، تعامل، تبادل ایده، به اشتراک‌گذاری اطلاعات، ارائهٔ پشتیبانی اجتماعی، انجام کار، اقدامات مستقیم، ایجاد رسانه‌های هنری، بازی کردن، مشارکت در بحث‌های سیاسی و غیره را انجام بدن. بعضی از افراد در این فضا به عنوان سایه‌بان سایبری نامیده میشن. اصطلاح فضای مجازی به عنوان یک ابزار معمولی برای توصیف هر چیزی که با اینترنت و فرهنگ متنوع آن مرتبط است، شناخته شده است.

دولت ایالات متحده فناوری اطلاعات را به عنوان بخشی از زیرساخت‌های مهم ملی ایالات متحده شناخته و شبکه وابسته به زیرساخت‌های فناوری اطلاعات را که در سراسر این رسانه فعالیت میکنه، تشکیل میده. به عقیدهٔ بسیاری، در بین افراد موجود در فضای مجازی، کد قوانین و اصول اخلاقی مشترکی وجود داره که همه افراد پیروی میکنن و به عنوان سایبرتیک شناخته میشه. بسیاری از افراد تأکید میکنن که حق رازداری به عنوان کد عملکردی سایبرتیک، از اهمیت بسیاری برخوردار است. در زمان کار با شبکه‌های جهانی، به ویژه در صورت درگیری نظرات با تجربیات اجتماعی آنلاین، چنین مسئولیت‌های اخلاقی بسیار مهم خواهند بود.

Chip Morningstar و F. Randall Farmer معتقدند که فضای مجازی بیشتر از تعامل‌های اجتماعی درگیر شده‌است تا اجرای فنی آن. آن‌ها فکر میکنن که رسانه محاسباتی در فضای سایبر، به عنوان یک کانال ارتباطی بین افراد واقعی تقویت میشه و ویژگی اصلی فضای مجازی، ارائه محیطی است که شامل بسیاری از شرکت‌کنندگان با توانایی تأثیرگذاری و تأثیرپذیری بر یکدیگر است.

اصطلاح سایبراتیک اصلی‌ترین ابزار برای تعامل با فضای مجازی است. در حقیقت، سایبراتیک به عنوان یک کد رفتاری شناخته میشه که توسط افراد در فضای مجازی برای حفظ نظم و ارتباطات مؤثر به عمل می‌آید. برای مثال، قوانینی که برای کنترل فعالیت‌های غیرقانونی، ارائه خدمات مربوط به امنیت اجتماعی یا تأمین کنترل بر توانایی افراد برای دسترسی به اطلاعات، تعیین می‌شود، از جمله کدهای سایبراتیک هستن.